Schelpen
- Apr 18, 2024 09:25
- Stukje Natuur in de Koegang
Mijn geboortegrond ligt in de Noordoostpolder. Iedereen die tijdens geschiedenis op school een beetje heeft opgelet, weet dat daar de voormalige Zuiderzee heeft gelegen.
Mijn geboortegrond ligt in de Noordoostpolder. Iedereen die tijdens geschiedenis op school een beetje heeft opgelet, weet dat daar de voormalige Zuiderzee heeft gelegen.
Honingbijen staan, naast de productie van honing, vooral bekend als bestuiver van bloemen van kruiden, gewassen en fruitbomen. Echter als bestuiver zijn deze insecten niet de beste. Waarom?
Ik zal het maar gelijk verklappen, ik ben geen grote liefhebber van vers fruit. Sinds mijn jeugd ben ik al geen fan. Later in mijn leven kreeg ik zelfs een lichte allergie voor enkele verse fruitsoorten, zoals appels, peren, pruimen en kersen
Soms kom je een woord tegen die je niet een-twee-drie kunt lezen zonder dat je erover struikelt. Dat had ik laatst toen ik op de website van de NOS een bericht tegenkwam over de grootkopboloogwants. Ja, lees het laatste woord nogmaals: grootkopboloogwants, want ik struikelde er zelf ook over.
Ruim vijfduizend jaar geleden liep er een man van ongeveer 45 jaar op een gletsjer in de Alpen op de grens van Italië en Oostenrijk. Waarom die man daar liep en wat daar precies gebeurde is nooit opgehelderd, maar hij stierf daar op een hoogte van 3200 meter.
Normaal gesproken gaat het Stukje Natuur over iets in ons land. Echter ik was in de derde week van 2024 met mijn vrouw voor een week in Denemarken, waar we een heel bijzondere waarneming hadden die ik de lezers niet wil onthouden.
Tweemaal per jaar krijg ik als afgestudeerde bioloog Wageningen World toegestuurd, het magazine van Wageningen Universiteit over werken aan de kwaliteit van leven. In de tweede editie van 2023 stonden een tweetal interessante onderzoeken beschreven.
In de jaren negentig van de vorige eeuw heb ik een aantal jaren in Engeland gewoond. Mijn vrouw had daar een mooie baan gekregen en ik ben uiteraard met haar meegegaan. Aan de andere kant van de Noordzee deed ik onder andere als vrijwilliger werkzaamheden in de natuur.
De volgende passage komt uit mijn boek “Mijn vogels, belevenissen van een vogelaar” en gaat over Koekange vanaf 2001.
Mijn carrière als vogelaar begon ruim 50 jaar geleden in de Noordoostpolder, op een boerderij even buiten Tollebeek. Mijn eerste vogels waren niet bijzonder, zoals de huismus, merel, koolmees en houtduif. Interessanter waren de grauwe vliegenvanger, de gekraagde roodstaart en de velduil. De eerste twee broedden rond onze boerderij, de laatste vloog overdag regelmatig over de akkers.
Met een groep vrienden maak ik met enige regelmaat een lange wandeling. We verzamelen bij een van ons met koffie en koek. Dan gaan de wandelschoenen aan en gaan we op pad. Na de stevige wandeling versterken we ons innerlijk met soep en broodjes, waarna tot slot een ieder weer huiswaarts keert.
Vraag een willekeurig persoon wat het grootste roofdier in ons land is en het antwoord zal de wolf zijn. Met zijn kop-staartlengte van anderhalve meter en een gewicht van 30 tot 80 kilo voor een mannelijk exemplaar is het geen klein beestje. Toch is de wolf niet het grootste roofdier in ons land.
In Zuid-Limburg hebben ze een wolvenprobleem, maar het is niet wat je denkt. Het heeft totaal geen betrekking op meisjes met een rood hoofddeksel. Het betreft een veel kleiner zoogdier, die niet verwant is aan ons op één na grootste roofdier.
De volgende passage komt uit mijn boek “Mijn vogels, belevenissen van een vogelaar” en gaat over een bezoek met een collega aan het Lauwersmeer in 2016.
Het valt niet te ontkennen, de eerste storm is al weer overgewaaid en de overvloedige regen heeft de sloten doen vollopen. In de herfst zijn dergelijke weerfenomenen niet vreemd.