Aardbeivlinder

Echter een van de problemen van aardbeien in een moestuin is dat het fruit meestal onder het zand zit, zeker als het net geregend heeft. Daartoe heb ik ze nu bij mijn huis in een grote bak staan en daarmee is het zandprobleem nagenoeg opgelost.

Omstreeks deze tijd wanneer ik als boswachter op het Dwingelderveld rondga, kom ik daar de aardbeivlinder tegen. Nu zou je kunnen denken dat deze vlinder in dat gebied op aardbeien voorkomt, maar die groeien daar niet. Lijkt deze vlinder dan op een rode aardbei met pitjes. Ook dat is niet zo, de vlinder heeft als basis een donkerbruine kleur met meerdere witte vlekjes, vooral langs de rand van de beide vleugels.

Mogelijk dat de aardbeivlinder vroeger wel op de aardbei voorkwam, wat zou wijzen op twee Oud-Nederlandse namen namelijk aarbeidikkopje en aardbezievlinder. Aan het begin van de 20e eeuw kwam hij hier vrij algemeen voor. Tegenwoordig is hij door allerlei oorzaken zeldzaam in ons land. Tevens is hij niet volledig afhankelijk van de aardbei. Andere soorten uit dezelfde plantenfamilie volstaan ook en die komen in het wild op het Dwingelderveld wel voor. De meest bekende plant is de tormentil.

Om hem te zien moet je wel snel zijn. In de maanden mei en juni vliegt hij als volwassen vlinder rond. In die periode zet het vrouwtje haar eitjes op familieleden van de aardbei. Daaruit ontwikkelt zich rupsjes die van de waardplanten eten. De rupsjes vervellen een paar keer om vervolgens te verpoppen. De poppen overwinteren tot slot in de strooisellaag. Na ongeveer negen maanden als pop doorgebracht te hebben, komt de aardbeivlinder in eerder genoemde periode weer tevoorschijn.