Veenmol

Regenwormen zijn misschien wel de meest bekende met als goede tweede engerlingen en emelten. Er is zelfs een zoogdier die je niet vaak bovengronds zult zien, ik heb het natuurlijk over de mol.

Er is echter ook een groot insect die qua naam overeenkomsten vertoont met laatstgenoemd zoogdier. Het is de veenmol die, zoals je misschien wel zult verwachten, in veenachtige gronden leeft en daar zijn gangen graaft. Hij is verwant aan de krekels en is onmiskenbaar te herkennen omwille van zijn voorpoten, die tot graafpoten verbreed zijn. Hij heeft korte antennes en geen legboor, die andere krekels wel hebben. Wel maakt hij een tjirpend geluid, kenmerkend voor krekels.

Het mannetje lokt door zijn tjirpend geluid een vrouwtje. Na de paring graaft het vrouwtje een holletje van ongeveer 10 cm in doorsnede, waarin zij haar eieren legt. Dat kunnen er tussen de 200 en 400 stuks zijn. Zij waakt over haar eitjes en zal ze regelmatig poetsen en eventueel van schimmels ontdoen. Indien het een natte omgeving is, zal ze een een soort afwateringskanaaltje graven, zodat de eieren niet in het water komen te liggen. De wand van het holletje versterkt ze door met een afscheiding de zandkorrrels te bevochtigen. De grond boven het holletje houdt zij vrij van begroeiing, zodat de zonnewarmte zijn invloed uit kan oefenen voor het uitkomen van de eieren.

Na het uitkomen van de eitjes waakt het vrouwtje nog een drietal weken over de jonge nimfen. Deze lijken qua bouw al op hun ouders. In die weken eten de nimfen vooral plantaardig voedsel en kleine insectenlarven. Later gaat dit dieet over op allerlei organismen zoals kleine wormen en insectenlarven. Erg kieskeurig zijn ze niet en vreten regelmatig worteldelen. De ontwikkeling tot volwassen dier duurt een jaar, onder koude omstandigheden wat langer.