Zanglijster

Er zijn gelukkig enkele natuurlijke slakkenopruimers en die zijn geheel gratis. Een goed voorbeeld is de egel, maar de zanglijster kan er ook wat van. Misschien bent u in uw tuin wel eens een plekje tegengekomen met de resten van meerdere slakkenhuisjes. Vaak bij een grote steen of op een tegel. Dat is het werk geweest van een zanglijster. Om bij het vlees te komen slaat hij het slakkenhuisje kapot op een hard voorwerp. Zo’n plekje met resten van slakkenhuizen noemt men ook wel een smidse.

Naast het nuttige werk in de tuin, staat de zanglijster bekend om zijn prachtige zang. Hij heet niet voor niets zanglijster. Hij heeft in het voorjaar een uitbundige zang, met gevarieerde strofen. Kenmerkend is dat hij sommige delen van zijn zang driemaal herhaalt.

Qua grootte is de zanglijster net iets kleiner dan de merel. Hij is bruin aan de bovenkant en heeft een lichte onderzijde. Op de witte onderdelen bevinden zich vele pijlvormige vlekken. Die vlekken onderscheiden hem van zijn grotere familielid, de grote lijster. Van de laatste zijn de vlekken namelijk veel ronder.

De zanglijster broedt bijna overal waar voldoende bomen en struiken aanwezig zijn. In gebieden met een gevarieerd loofbos, jonge aanplant en groene stadswijken is hij in redelijke aantallen te vinden. Landelijk gezien is er nauwelijks een gebied te vinden waar hij niet voorkomt, zandgrond of klei maakt voor hem blijkbaar niet uit. Hoewel hij het hele jaar in ons land aanwezig is, zijn de aantallen in de winter veel kleiner. Dat scheelt ruim een factor tien. Deze overwinteraars zijn meestal de trekvogels uit het hoge noorden. Onze zanglijster trekken naar onder andere Frankrijk en Engeland.