Neushoornkever

Nog niet zo lang geleden zagen de bossen er ook vrij netjes uit, er waren weinig dode bomen te zien. Gelukkig is die trend de laatste jaren veranderd. Hoewel boswachters nog steeds wel eens de vraag krijgen waarom er dode bomen in het bos liggen. Het principe is tegenwoordig: dood hout doet leven! Er zijn genoeg insecten die in het dode hout leven en er voor hun ontwikkeling van afhankelijk zijn.

Een zo’n insect is de neushoornkever. Hij dankt zijn naam aan de relatief grote hoornachtige stekel op de kop van het mannetje. Deze verharde 'hoorn' gebruikt hij om concurrenten omver te duwen en dient niet ter verdediging. Bij het vrouwtje is deze zeer klein of ontbreekt zelfs. Het is een van de grootste kevers in ons land, tot wel vier cm lang en voornamelijk donkerbruin tot zwart van kleur.

Vroeger kwam dit insect regelmatig voor bij klompenmakerijen. Dat was in de tijd dat de houtkrullen, die overbleven bij het maken van klompen, op een hoop bleven liggen. Een dergelijke hoop dood hout was een ideaal biotoop voor de larven van de neushoornkever. Bij warm weer was het toen een nachtelijk komen en gaan van de kevers, die met een zwaar brommend geluid traag het luchtruim kozen.

Hopen met houtkrullen van klompen bestaan nu niet meer, dus een alternatief is gewenst. Een geschikte broeihoop voor de larven is een ongestoorde hoeveelheid gesnoeid loofhout, gemengd met allerlei ander groenmateriaal. Bij voorkeur grote hoeveelheden grove (eiken)houtsnippers. Zo’n hoop dient op een beschutte plek te liggen en minstens twee kubieke meter materiaal bevatten. Vers gemaaid gras en grote hoeveelheden dennennaalden is af te raden, het maakt de broeihoop voor de neushoornkever ongeschikt.