Hamerhoen

In het vogelrijk bestaat er echter een soort, die het uitbroeden van de eieren overlaat aan de zon en vulkanische warmte. Ik heb het over het hamerhoen. In deze tijd van hernieuwbare energie een heel moderne vogel.

Jammer genoeg komt het hamerhoen niet in Europa voor. Wie deze zeldzame en helaas bedreigde vogel zou willen zien, moet afreizen naar Sulawesi (het vroegere Celebes) in Indonesië. Daar komt hij in de uitgestrekte bossen nog voor. Voorwaarde is wel dat zandige oevers beschikbaar zijn. Rivier, meer of kust maakt niet uit.

In een gemeenschappelijk nest, redelijk diep uitgegraven in het zand, legt het vrouwtje haar eieren. Altijd één per keer! Immers dat ei is naar verhouding erg groot, ongeveer vijf keer het formaat van een kippenei. Terwijl kip en hamerhoen nagenoeg even groot zijn. De aanmaak van zo’n groot ei kost veel energie, vandaar dat zij er maar eentje per keer legt. Daar staat tegenover dat zij het hele jaar door eieren kan leggen, 8 tot 12 stuks per jaar. Na de eileg zorgen zon en eventueel aardwarmte voor het uitbroeden van de eieren. Dat kan 2 tot 3 maanden in beslag nemen.

Hoe zit het met de nakomelingen? Want het vrouwtje vertrekt gelijk na de eileg het bos weer in. Die moeten eerst door het zand naar boven graven en zijn daarna geheel op zichzelf aangewezen. Zij zijn volledig ontwikkeld en kunnen vrijwel direct vliegen, uniek voor zo’n jonge vogel.

Tot slot, vanwaar de naam hamerhoen? Op zijn achterhoofd heeft hij een benig uitgroeisel, waardoor zijn kop en de relatief lange nek aan een hamer doen denken. Hij heeft een rozewitte onderzijde en is glanzend zwart van boven en op de borst.